Το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης βρίσκεται στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο νησί της Γαύδου. Το νοτιότερο κατοικημένο μέρος του νησιού ονομάζεται Βατσιανά και αποτελεί το νοτιότερο σημείο της Ελλάδας και ολόκληρης της Ευρώπης που σε συνδυασμό με τη φυσική του ομορφιά, την ηρεμία και τα τιρκουάζ νερά αποτελεί έναν αγαπημένο προορισμό.
Η Γαύδος:
Το νησί βρίσκεται 26 ναυτικά μίλια (48 χιλιόμετρα) νότια της Χώρας Σφακίων και η έκταση του είναι 29 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 152. Επί της ουσίας όμως, λιγότερο από 50 άνθρωποι ζουν στο νησί μόνιμα και καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Οι τουριστικές υπηρεσίες στο νησί είναι στοιχειώδεις, παρ’ όλα αυτά το καλοκαίρι, το σύνολο των ανθρώπων στο νησί μπορεί να ξεπεράσει και τους 3.500, οι περισσότεροι των οποίων είναι κατασκηνωτές. Το λιμάνι που δέχεται τα πλοία είναι ο Καραβές, ενώ η πρωτεύουσα του νησιού είναι το Καστρί. Οι οικισμοί του νησιού είναι πέντε συνολικά και το νοτιότερο κατοικημένο χωριό, ονομάζεται Βατσιανά, με συνολικό πληθυσμό 31 κατοίκων, αποτελώντας άτυπα το νοτιότερο οικισμό της Ελλάδος και ευρωπαϊκής ηπείρου παράλληλα. Οι άλλοι οικισμοί της Γαύδου είναι: η Άμπελος, τα Βατσιανά, η Γαυδοπούλα και η Φώκια.
Η ιστορία του νησιού:
Τα πολλά ονόματα που έχει η Γαύδος (Ογυγίη, Ωγυγία, Γωυγία, Γαυγία, Γαυδία, Γαύδος, Κλαύδη, Γκόζο, Γκόντι, Κλαούντια, Κλάουντος κ.ά.), τα οποία έλαβε σε διάφορες περιόδους της ιστορίας, μαρτυρούν την αδιάκοπη κατοίκησή της από τους νεολιθικούς χρόνους. Το νησί έχει ταυτιστεί με την Ωγυγία, όπου η Καλυψώ κρατούσε τον Οδυσσέα αιχμάλωτο. Όπως αναφέρεται στη Γραφή, ο Απόστολος Παύλος πέρασε από την υπήνεμη πλευρά του νησιού, κατά τη διάρκεια του τελικού ταξιδιού του προς τη Ρώμη. Αφού εγκατέλειψε την Κρήτη, μια καταιγίδα έβγαλε το πλοίο του εκτός πορείας με αποτέλεσμα να περάσει δίπλα από τη Γαύδο. Αργότερα, τα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το νησί είχε περίπου 8.000 κατοίκους (900-1000 μ.Χ.), 3 επισκόπους και έναν αρχιεπίσκοπο. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο νησί, η οποία διήρκεσε από το 1665 μέχρι το 1895, η Γαύδος ήταν γνωστή ως Gondzo. Κατά την περίοδο αυτή ο πληθυσμός μειώθηκε σημαντικά σε μόνο 500 κατοίκους το 1882. Στη δεκαετία του 1930 το νησί χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας κομμουνιστών, ενώ το 2002 ήρθε στο προσκήνιο λόγω των συλλήψεων κάποιων μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη. Σήμερα, παρά την απομόνωσή της και τις λιγοστές τουριστικές υποδομές, η Γαύδος εξακολουθεί να αποτελεί στολίδι μοναδικό στη Νότια Ευρώπη και την Ελλάδα.
Η «γιγάντια καρέκλα» της Γαύδου:
Αξιοθέατο του νησιού αποτελεί η γιγάντια καρέκλα που βρίσκεται στην Τρυπητή, την οποία έστησε μια ομάδα επιστημόνων από όλη την Ευρώπη με σκοπό να συμβολίσει την ειρηνική φύση που χαρακτηρίζει το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης. Η καρέκλα είναι τοποθετημένη πάνω σε ένα βράχο ύψους 2,50 μέτρων και πάνω σε μια πυξίδα με τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στην πλάτη της καρέκλας μπορεί κανείς να διαβάσει τις οδηγίες «Smile, Relax» που παροτρύνουν το κάθε επισκέπτη που την επισκέπτονται να απολαύσουν τη λιτότητα και την ομορφιά του φυσικού τοπίου.
Διακοπές στη Γαύδο:
Η Γαύδος είναι ένα νησί που έχει ταυτιστεί με το ελεύθερο κάμπινγκ ενώ επιτρέπεται και ο γυμνισμός. Η πιο εντυπωσιακή παραλία του νησιού είναι το Σαρακήνικο που βρίσκεται πολύ κοντά στο λιμάνι και τα νερά της είναι κρυστάλλινα και διάφανα. Η πιο διάσημη όμως παραλία της Γαύδου και όχι μόνο, είναι η παραλία του Άη Γιάννη, που έχει ψηφιστεί σύμφωνα με Discovery Channel, η δεύτερη ωραιότερη παραλία του κόσμου. Ωστόσο, αν είστε διατεθειμένοι να αφήσετε το κέντρο του νησιού, μπορείτε να εξερευνήσετε και άλλους παρθένους τόπους και δυσπρόσιτες παραλίες. Ο Λαύρακας, ο Πύργος και ο Ποταμός στην Γαύδο, είναι μερικές από τις πολλές μικρές αμμώδεις παραλίες που μπορείτε να επισκεφτείτε. Ο Κόρφος είναι μια εξαιρετική παραλία, με βότσαλο και κρυστάλλινα νερά. Από την παραλία του Κόρφου, μέσω ενός πανέμορφου δασικού μονοπατιού μέσα σε κέδρους και πεύκα, φτάνεις μέχρι το ακρωτήριο της Τρυπητής.
